|
Een stukje historie van de kerk van Meedhuizen |
|
Tuesday 29 March 2011 |
|
 Door Peter Mönnichmann namens Stichting Huis van Meedhuizen.
Ergens in de tweede helft van de dertiende eeuw kwam een groep monniken met werklieden aan op de kleine zandrug, met de naam Mithuysen. Op de zandrug, omringd door veen, moeras en plas, stonden een aantal houten huisjes, bewoond door boeren, jagers en handelaren.
Eeuwenlang al had de zandrug droge voeten gegeven aan vooral jagers, die vooral in de zomermaanden in de omgeving jaagden. De monniken kwamen waarschijnlijk van een klooster in de omgeving, bijvoorbeeld de Grijze Monniken van Termunten, of van Palmar, het verdronken hoofddorp in de Dollard. Misschien waren het monniken van Selwerd, Aduard of Appingedam. Ze hadden de opdracht gekregen om in Mithuysen een kerk te bouwen, van baksteen. Begonnen werd met het zoeken naar een goede kleiput, om kloostermoppen te vormen. Die werden te drogen gelegd in weer en wind. Toen de kloostermoppen droog genoeg waren, werden ze gestookt in ovens van baksteen. Het waren ervaren monniken, want de stenen werden goed doorbakken en sommigen voorzien van een glazuurlaag. Na een paar jaar van bouwen, stond er een zaalkerk zonder toren en met een dak van drie koepelgewelven van metselwerk. De kerk werd gewijd naar de heilige Laurentius. Zo ongeveer moet het rond 1265 eraan toe gegaan zijn in Meedhuizen.
|
|
Lees meer...
|
|
|
Thursday 25 September 2008 |
|
Soms krijgen we via de website de leukste reacties! Onderstaand bericht, naar ons gemaild door Jannie Bunk-van Buuren, willen we jullie niet onthouden:
Ha Midhoesters!
Geweldig initiatief om met Midhoezn meer aan de digitoale weg te timmern. Mien zus Anje zee aal: most es kiekn op website Midhoester. Mooi man! Zoi woit hou mien Midhoester bloud altied nog stroomt, dat goit ook nooit over, ook aal woon ik alweer zoveul joar in Baarn.
Omdat ik trouwd bin met n' Bellingwolder, binn wie altied grunnegs bliemn proatn netuulek. Woarom zovve noit, zo binn wie en 't zol roar weezn as we dat noit deedn. Wuln joe trouwns wel aan meester Godlieb zeggn dat het ons abmoal noit oetmokt hou hoi grunnegs schrieft?! Wie binn grunnegers en goin froizn, das n hol groot verschil. Onze toal wordt bienoa in elk deurp weer aans oetsprookn. Mien man Koos haar as Bellingwolder soms aandere oetsproakn as ik as Midhoester, mor dat is toch geweldig ! Dat bewiest hou riek onze toal is. Zolaang wie mekoar mor begriepn in ons fonetisch geschrief, is der niks aan de haand. Het leezn duurt allooin soms wat laanger, mor dat hebn joe ons ook leert meester Godlieb: goud leezn zodat je het goud begriepn want din kinn je dervan genietn. Dus meester Godlieb, blief veuraal lekker schriemn.
Ik heb hier in Baarn wel ois preboird oet te leggn wat neutn schoitn was, met Poasn. Ik zee altied neutn snittern, Koos zee altied neutn riestern. Eigelk is dat Poaske-spelletje zo grunnegs dat je het noit oins vertoaln kinn, dus zeg ik mor teegn de hollanders hier: dat we noten hebben gesnitterd ...... din most heur kiekn zoin ! Ze worn glad jaloers din.
Mooi he, dei toal van ons !
Dou ik op mien waark in het zoiknhoes van Amersfoort met Koos aan telefoon was en ik iets zee van : kiek doe mor oet doe, dou dochtn mien collega's dat ik Moluks pruit. Din vuil ik mie as Midhoester zo riek. Joe toch ook !
Groag wor ik lid van joen kraant, zodat ik alles goud metkrieg van datgene woar ik mie nog altied zo verbonn met vuil, Midhoezn. Dei roots haar ik, dei heb ik en dei hol ik. |
|
|
Wednesday 27 June 2007 |
 Moi apmoal,
n Poar moand leden belde meester Godlieb mie op. Hai haar n vroag. Hai mos n stuk schrieven veur dörpskraant van Midhoezen en hai vruig mie om t stuk noa te kieken. Tegen meester Godlieb kin ik netuurlek gain nee zeggen en dus zee ik: “Joa, da’s goud”.
|
|
Lees meer...
|
|
|
Grunneger recept veur Arretjescake.. |
|
Tuesday 20 March 2007 |
Wat mout der in:
Twijenhaalf onze meelkoekjes, twinteg gram sukkeloapoeier, twijenhaalf onze botter, twij hounderaaier, twij onze widde basterd sukker. |
|
Lees meer...
|
|
|
Tuesday 20 March 2007 |
Vogeltjes noa winterkolle zingen, 't is n laive lust.
Geft zo'n blied geveul ienwinnig Zai hou ain de aner kust.
Blomkes ien heur spierwit klaidje steken kopkes weer omhoog.
Zachtkes vuil ik wodderdrupkes. Van verrens kleurt n regenboog...
J. WIERENGA-FRIK |
|
|
