Door Ivette Schuitema

 De laatste jaren besloten verschillende boerenfamilies uit Meedhuizen om Nederland te verlaten. Zo ook de familie Bruggers. Ze gooiden het roer om en startten aan de andere kant van de wereld een nieuw leven, in Canada wel te verstaan. Op 6 mei 2003 vestigde de familie zich in Fergus, een klein stadje wat een uur rijden ligt van de grote stad Toronto.
 Afgelopen zomer kwam Bert-Jan Bruggers, de oudste zoon van Annie en Siert Bruggers, voor de tweede keer een bezoek brengen aan Meedhuizen. Redenen genoeg om Bert-Jan eens aan de tand te voelen over het leven in Canada.

Hoe ziet het leven er in Canada uit?
“We wonen nu ongeveer zeven en een half jaar in Canada. Het bevalt heel erg goed, elke dag genieten we nog van de schoonheid van het land. Onze boerderij is ondertussen flink gegroeid hier. We hebben nu 16.000 legkippen en een tweede boerderij is gekocht. De tweede boerderij staat wel zes uur rijden verderop, maar we gaan er altijd met veel plezier heen.
Inmiddels ben ik klaar met studeren en mag ik mij officieel timmerman noemen. Mijn zusje Annemiek zit net op de High school en mijn broertje Michiel zit in het laatste jaar van de Public school. Vergeleken met het onderwijs in Nederland lopen de schooljaren twee jaar achter. Ik spreek en versta zelf nog erg goed Nederlands in vergelijking met mijn broertje en zusje. Zij spreken en verstaan bijna geen Nederlands meer. In Canada heb ik ook veel contact met andere Nederlandse immigranten. Met hun trek ik veel op.”

Hoelang ben je in Nederland geweest afgelopen zomer en wat heb je gedaan?
“ In de maand juli ben ik voor twee weken even weer in Meedhuizen geweest en ik heb er erg van genoten. Ik ben naar Nederland gekomen als verassing. Mijn oma werd 85 jaar en het zou voor haar dus een verassing moeten worden. Een aantal andere Midhoesters wisten al dat ik zou komen, en een daarvan had gebeld naar mijn oma met de vraag hoe laat ik zou aankomen. Dus het was niet echt meer een suprise!
Verder heb ik erg veel tijd doorgebracht bij Wim en Suus Ritzema op de boerderij. Ik ben hun, de familie Burema en Johan Wich, waar ik mijn eerste nacht na een drukke dag bij café Lanting mocht verblijven erg dankbaar voor hun gastvrijheid.
Natuurlijk kwam ik ook voor de voetbalwedstrijden die ik samen met de rest van de Midhoesters in de kroeg heb kunnen zien.”

Wat mis je aan Nederland?
“Het meeste mis ik van Nederland de sfeer tussen de mensen. Dat is iets wat ik in Canada nooit zie als ik uitga. En natuurlijk de winters. Ik heb liever een winter uit Nederland dan een echte Canadese winter.”

Wat mis je totaal niet?
“Dat is lastig, ik denk dat ik de kleine auto’s en de smalle wegen in Nederland totaal niet mis. Dat is me niet goed bevallen, in die twee week dat ik in Meedhuizen heb verbleven.”

Heb je nog leuke herinneringen aan de tijd in Meedhuizen?
“Wat ik me nog het meest herinner zijn allemaal kleine dingen. Bijvoorbeeld dat er op de basisschool iemand in de prikkelbosjes viel en dat meester Warnder toen zo lang bezig was om alle naalden uit de leerling te halen. En natuurlijk dat ik met Arent vaak hutten ging bouwen. En nadat we wat ouder waren op vrijdag- en zaterdagavond naar Beatclub.”

“Meedhuizen blijft toch altijd wel een stuk van mijn hart, ik ben er opgegroeid en mis het soms wel verschrikkelijk”