Op donderdagavond 4 september zit ik aan de bar bij Lienus in café Lanting. Ik heb net een interview gedaan met Frans Schmölzer en ineens reageert Lienus nogal verbaasd. 'Hé, buurman en buurman zijn in de war. Die komen toch altijd op woensdagavond?' Ik zeg 'Klopt, maar gisteravond moesten ze over werken en ik heb een afspraak met ze voor een interview voor de Midhoester.'

Voor de inwoners van Meedhuizen die het nog niet weten. Buurman en Buurman zijn Peter Hofstee en Marcel Vrij. Beide geboren Midhoesters, Peter op 11 december 1975 en Marcel op 18 juli 1976. Ze zijn samen opgegroeid aan de Hoofdstraat 15 (Marcel) en 19 (Peter). Met een tussenpoos van een klein aantal jaren zijn ze altijd buurman en buurman geweest en altijd samen opgetrokken, vertelt Marcel. Peter onderbreekt hem en zegt: 'Ho ho, we zijn ook nog een tijdje overburen geweest. Vanuit de ouderlijke huizen aan de hoofdstraat zijn we allebei aan het kanaal gaan wonen. Toen waren we overbuurmannen.'

Het begon allemaal toen ze een jaar of twee waren. Vanaf die tijd speelden ze samen, gingen samen naar de kleuterschool, de lagere school en daarna naar de LTS. Op de LTS werden hun wegen een klein beetje gesplitst. Peter ging de autotechniekkant op en Marcel de metaaltechniek. Toch trokken ze nog veel met elkaar op. We waren altijd met brommers bezig. We hadden samen een brommer met een zijspan gemaakt. Marcel zat op de brommer en ik was bakkenist. We hebben 1 keer gewisseld, maar dat ging niet helemaal goed. We zijn toen omgekukeld en lagen met zijn tweeën in de sloot achter Blijdorp.

Als ik vraag wat ze nog meer beleefd hebben met zijn tweeën begint Marcel te lachen en Peter roept direct: 'Nee hoor Marcel, dat vertel je niet!' Marcel haalt Peter toch over en tijdens het vertellen moeten ze nog steeds lachen.
Marcel: 'we waren een jaar of twaalf en Peter zijn brommer deed het niet. Hij had mij gevraagd om hem met mijn brommer aan te slepen. We hebben een stuk touw tussen beide brommers geknupt en reden langs aan het kanaal.' Peter: 'Toen we bij Siep Smit waren ging mijn brommer ineens aan en ik werd zo enthousiast dat ik Marcel voorbij vloog. Ik was zo blij dat ik helemaal vergeten was dat er nog een stuk touw tussen zat.' Marcel: 'Peter vloog me toch over een bult en hij was doodsbenauwd omdat hij dacht dat hij doodging. Zijn elleboog lag helemaal open en het bloedde verschrikkelijk.' Peter: 'Het was zelfs zo erg, dat toen ik thuiskwam en het mijn zus liet zien, ze flauw viel tegen de vaatwasmachine. En ze had nog wel EHBO. Daar hebben we haar later vaak mee gepest.'

Marcel: 'Later vertelde Peter altijd dat hij toen de snelste was en hij kon daar wel uren over door snakken.'
Marcel: 'Toen we wat ouder waren gingen we elke woensdagavond karten in Veendam en daarna naar het café in Meedhuizen. Werner Donselaar was er ook bij en dan noemden ze ons altijd de drie musketiers.'
Sinds augustus 2007 zijn ze weer  naast elkaar. Ze hebben allebei het huis van hun ouders gekocht en zijn dus weer buurman en buurman.

Marcel: 'Als klein jongetje heb ik altijd al gezegd: ik ben hier geboren en wil hier ook doodgaan. Ik ga hier nooit meer weg!' Peter valt hem bij en zegt: 'Ik heb precies hetzelfde. Ik ben erg aan dit huis verknocht. Toen ik al aan de Maarlaan woonde met Monique ging ik na mijn werk zelf naar mijn ouderlijk huis en lag ik daar eerst een uurtje op de bank te slapen. Dan kom je op een leeftijd dat je het huis kunt kopen en nu wonen mijn ouders in het huis aan de Maarlaan.'

Ook nu trekken ze weer veel met elkaar op.
Peter: 'Een korte periode zijn we niet in het café geweest, maar nu het weer open is, hebben we de oude traditie, behalve het karten weer voortgezet en als we niet hoeven over te werken zijn we alle woensdagavonden van de partij.'

Overwerken, we, hoezo?
Marcel: 'Sinds mei 2008 zijn we ook collega’s. Ik werkte al bij TD constructies en nu Peter ook. Elke ochtend rijden we samen in de bus naar het werk'. Peter: 'Ik heb 15 jaar bij het slachthuis in Groningen gewerkt en was daar wel op uitgekeken. Iedere ochtend om 4 uur er uit'. Marcel: 'Daarom heb ik geprobeerd om Peter bij TD constructies te krijgen. Daar hebben ze nu wel een beetje spijt van, haha.' Peter geeft Marcel een klap en Marcel begint te lachen.

Peter vertelt nog dat ze hun oude hobby weer gezamenlijk hebben opgepakt. Het zijn nu alleen geen brommers meer, maar motoren en regelmatig gaan ze samen een eindje toeren.
Waarschijnlijk doen ze nog alles samen als ze al lang en breed in het bejaardenhuis zitten. Als dit geen buurman en buurman zijn...!