Oet de olle deus.
Saturday 22 December 2007

makkers

Martin Beuker.

Alle mensen in Meedhuizen zijn jong, of zijn het in ieder geval geweest. Dat geldt ook voor mijn generatie. Als je zaterdags op het voetbalveld loopt kun je zien dat een aantal van ons nog steeds die illusie koestert, en waarom ook niet?!
In de tijd dat wij de lagere school doorliepen - die toen nog modern was - hadden we geen plee-steesions, iks-boksen etc. We hielden ons dan ook met andere dingen bezig. Eén van onze favoriete bezigheden was oorlog voeren en bij voorkeur tegen fictieve tegenstanders (dat lijkt dan toch wèl weer op een computerspel).
Regelmatig trokken we er zaterdags op uit.

Iedereen had een poging gedaan om er als een soldaat uit te zien, met als resultaat een soort vreemdelingenlegioen. Maar dat bestaat volgens mij dan ook uit de gevaarlijkste soldaten!
Op de foto’s is te zien dat we klaar staan voor een missie diep in de landerijen van boer Vis, tegenwoordig van de familie Ruiter. Daar stond en staat nog steeds een bunker die we eerst innamen en vervolgens als hoofdkwartier gebruikten.
We waren altijd beducht op aanvallen vanuit Tjuchem, toendertijd in onze ogen een vijandig dorp.

Makkers2Waar we ons zo’n hele dag zoal mee bezighielden, weet ik niet meer precies. Maar dat moet zoiets als vuurtje stoken en het gooien van stenen en klei zijn geweest.
Ook weet ik nog dat Wim Havik in zo’n beetje iedere sloot viel die we onderweg tegenkwamen!
En Jan Jansen, die bij onze voetbalwedstrijden in de jeugd door de tegenstanders steevast “de Grasmaaier” werd genoemd, was ook tijdens deze missies maar moeilijk in toom te houden!

 

 

Bovendien hadden we proviand voor ongeveer een week bij ons, wat natuurlijk wel in één dag op moest, dus daar waren we waarschijnlijk ook ‘druk’ mee. Er zullen zeker meer anekdotes zijn, die wellicht naar aanleiding van dit stukje los zullen komen.
Volgens mij hadden wij op onze missies in ieder geval een hoop plezier!

Wat ik me tot slot nog wel heel goed kan herinneren, is dat ik toen dacht (en eigenlijk nog steeds denk) de enige in dat gezelschap te zijn, die enigszins normaal was. Ik besef echter ook dat dit een vertekend beeld kan zijn…

 
< Vorige   Volgende >