Door Ina Wolthuis.

Als je op een zonnige zaterdagmorgen, samen met je schoon-zusje, op de trap van een bekende woonwinkel in Appingedam een bekende tegenkomt die je dan vervolgens de vraag stelt of je iets over Wilderhof wilt schrijven voor de dorps-krant, denk je:   “Jeminee!... Wat moet ik daar in vredes-naam over schrijven?”. 

Wilderhof is nou niet meteen een plek waar de fantasie van veel lezers door geprikkeld wordt en waar je dus bladzijden vol over kunt vertellen. Maar toch liet de vraag mij niet los. 

Ik zou natuurlijk iets over de historie van Wilderhof kunnen vertellen. Bijvoorbeeld dat Wilderhof ongeveer 1000 tot 1100 jaar bestaat. Of deze wetenschap echt interessant is, blijft natuurlijk de vraag, maar het is misschien wel handig om te weten, wanneer er bij de Murphey’s Quiz een vraag over gesteld wordt. Je kunt nooit weten...   

Wat je verder in oude geschriften terug vindt is dat Wilderhof opgericht werd door verveners die, komend uit het wierdengebied, zich op deze plek vestigden.

Nou daar is het dus allemaal mee begonnen.  Toch wil ik niet te veel ingaan op de heel vroege geschiedenis van Wilderhof. Wie er meer over wil weten, kan een heleboel opzoeken op internet, maar ik wil mij meer beperken tot recentere periodes. 
Vandaag de dag bestaat Wilderhof dus nog steeds. Het is gelegen aan de Wilderhofsterweg tussen Siddeburen en Meedhuizen.
Het is echter niet de verzameling huisjes aan deze weg, zoals je wellicht zult vermoeden, maar betreft slechts twee boerderijen die ongeveer 150 meter oostelijk van de weg zijn gelegen op een lichte verhoging in het landschap.
Vroeger schijnt op deze plek een werkklooster te hebben gestaan. Kloostermoppen in de muren van de schuur van één van de twee boerderijen herinneren daar nog aan, evenals de naam ‘Munnikesloot’ iets ten westen van Wilderhof. 
Welnu, mijn echtgenoot Jan Wolthuis is geboren en getogen op één van deze twee boerderijen. Ik ben in 1975 na ons huwelijk op Wilderhof komen wonen en moet zeggen dat het mij tot op de dag vandaag uitstekend bevalt.
Het is niet zo dat Wilderhof een geweldig hechte gemeenschap is. Heel vroeger was dat anders. Er werden soms buurtfeestjes georganiseerd en ook ging men met elkaar een dag op reis met de bus. Tegenwoordig is dat allemaal anders zoals alles natuurlijk veranderd is tegenover vroeger. Wilderhofsters lopen elkaar de deur niet plat, maar in tijden van nood kun je altijd een beroep doen op elkaar! Ik hou wel van deze mentaliteit, want dat “In mien gat,oet mien gat” houdt meestal niet lang stand! 

Wilderhof, een buurtschap dat valt onder de gemeente Slochteren en eigenlijk hoort bij Tjuchem heeft mijn hart gestolen. Inmiddels is dit de plek waar ik verreweg de langste tijd van mijn leven doorgebracht heb.
Allebei onze dochters zijn hier geboren en opgegroeid. (Dat is niet helemaal waar, ze zijn in het ziekenhuis geboren) Inmiddels zijn ze allebei het huis uit en wonen samen. Natuurlijk zal er een dag komen dat we gaan verhuizen en je weet nooit wanneer dat zal zijn. Toch weet ik dat het voor ons wel wennen zal worden. Want waar vind je de rust en de ruimte zoals wij die hier kennen?  Vorig jaar hadden we bijna iedere avond bezoek van Reinaard de vos.
Dat was geen onverdeeld genoegen trouwens, het heeft ons wel 9 kippen en een haan gekost. Terwijl de poezen boven in de boom dekking zochten vrat hij ‘gewoon’ uit de kattenbak!!! Jammer genoeg hebben we er geen foto’s van maar ook onze buren kregen hem vaak genoeg op bezoek. Hij peuzelde bij hun op de vlonder een appel op, die voor de merels bestemd was. Hij keek dan ook gewoon bij je naar binnen, totaal niet bang of schrikachtig!!  Nog dit voorjaar zijn er twee reetjes (een tweeling) geboren achter bij ons in de tuin. Toen Jan de wei maaide naast onze schuur, huppelden ze ineens voor hem uit.
Regelmatig zien wij reeën in of naast onze tuin. Ook allerlei soorten vogels fluiten ons ’s morgens uit bed. 

Ik wil hier maar mee aangeven dat we de verveners wel dankbaar mogen zijn dat zij er ooit, ongeveer 1000 jaar geleden, voor gezorgd hebben dat wij hier zo’n fantastische plek hebben om te wonen. Want dat hebben we, één van de mooiste plekjes van onze provincie, zo niet het mooiste...